"Berbat bir şeydir;
İşe yaramayacağını bildiğin halde mücadele ederken
umut etmek..."

Hayat koşuşturması, deprem, ve daha birçok şey…

Son zamanlarda mental olarak kimsenin iyi olmadığını düşünüyorum. Tabii buna bende dahil.

Bir iç dökme postu gibi olacak bugün köşem.

Hayatımda geriye dönüp baktığımda keşkelerimin olduğunu görmek beni oldukça üzüyor. Asıl üzen şey ise anlaşılamamak. Bir şeye emek verip, çalışıp didinip değer görememek. Hayat akıp gidiyor ve biz bunu durduramıyoruz. Son 2 yıldır hayatımda çok şey değişti. Önce anne oldum. Dünyanın en güzel duygularından biriymiş anne olmak. Hayata bakış açımı değiştirdi. Oğlumun iyi bir insan olması için çalışıyorum. Ama çevreme dönüp baktığımda ise kimsenin iyi olmadığını görüyorum. Bu yalanlar, riyakarlar dünyasında nasıl hayatta kalabilecek?

Hayatımda yapmak istediğim o kadar çok şey var ki…

Sanırım biraz cesarete birazda umuda ihtiyacım var.

Depremde benim hayatımı değiştirdi.

Binlerce hayat bir günde yok oldu. Hikayeler yarım kaldı.

O gün anladım işte en ufak şeyleri büyüttüğümüzü, kendimize zarar verdiğimizi. Kalp kırmanın, kalp kazanmaktan daha kolay olduğunu.

Ve dedim ki; “ Canım gezmek mi istiyor, gezeceğim. Canım ağlamak mı istiyor, ağlayacağım. Canım ne istiyorsa onu yapacağım”

Kelimelere dökemediğim çok şey var.

Yazıp yazıp sildiğim çok şey var…

Umarım hayat biz hassas kalpler içinde yaşanacak bir yer olur.

(25.02.2023)