Depremin ardından Türk milleti adeta o köklerinde olan duyguları yeniden hatırladı sanki. Ülkenin her yanından yardım tırları adeta yağmur gibi aktı bölgeye.
Deprem dolayısıyla toplanan yardımlarla ilgili öyle güzellikler var ki aslında. Bir milleti millet yapan sevinçte ve tasada gösterdiği ortak reaksiyonlardır. Yine öyle oldu.
Deprem yardımlarının toplandığı yere gittiğimde halkımızın yanı sıra esnaflarımızdan öyle güzel yardımlar geliyordu ki. Telefoncu arkadaşlar durumun aciliyetini bildiğinden ‘powerbank’ denilen telefonu şarj eden cihazları ya geliş fiyatına ya da ‘Bizim de katkımız olsun’ diyerek daha aşağıya fiyatlara veriyordu. Birçok halıcı, ellerinde bulunan kullanılabilir durumdaki halıyı getiriyordu. Yorgan-yastık satan bir firma sıcacık tutacak olan battaniyelerden 100 adet getiriyordu.
Bakkalı, marketi, terzisi ve daha fazlası bir aradaydı. Tekalif-i Milliye gibiydi yaşananlar. Millet bir ve beraberdi. Tuttuğumuz takım da önemli değildi, oy verdiğimiz parti de. Bizi bir araya getiren bir çocuğun üşümemesi, bir insanın karnını doyurabilmesiydi. Dünya böyle daha güzel değil miydi!
İnanın gözlerimizden yaş gelmese de yüreğimiz ağlıyordu o dakikalarda. Ne güzel bir dayanışmaydı o. Bunu yaparken de hiçbir menfaatleri olmaması salih amele ne de güzel örnekti.
Yine TIR kullanan insanlarımız da bu çorbada en çok katkısı olanlardandı. Bir çok TIR şoförü bölgeye kadar yakacağı yakıtın altında fiyatlara bölgeye gitmeyi kabul ediyordu. Kimisi para dahi almıyordu. Gidişi ve dönüşü ile 3 gün süren o yolculukta zarar edeceğini söyleyenlere ise gülüp geçiyorlardı. Para her zaman kazanılırdı. Şimdi kazandıkları bambaşkaydı. Bunu zamanla herkes daha iyi anlayacaktı!
Şimdi diyeceksiniz ki, hiç mi yamuk yapan yok. Olmaz mı? İlla ki vardır. Ancak milyonlarca insanın güzelliklerle bir arada olduğu yerde çıkan 3-5 çürük yumurtanın inanın lafı bile olmaz. Onları vicdanlarıyla baş başa bırakıp biz güzelliklerle uğraşalım. Çünkü bir gün iyiler mutlaka kazanacak. Kötülerde takılıp kendimizi yıpratmayalım.
(22.02.2023)