Canlar gidiyor sevgili okur, nasıl olduğu, ne sebeple olduğundan öte canlar gidiyor. İnsanları bir bir kaybediyorken, toplu halde kayıplar vermeye başladık. Evet, hepimiz çok üzülüyoruz, hepimiz çok endişeliyiz, hepimizin canı yanıyor. Elimizden gelecek tek şey önlem almak sevgili okur başka hiçbir şeyimiz yok. Canlar gidiyor, elimizden hiçbir şey gelmiyor.
*** ***
Ağlamak bile iyi gelmiyor bazen, bazen için kan ağlıyor, gözlerin kuru kalıyor. Eller, kollar bağlanıyor, diller susuyor, gözler görmüyor ve bazen Nazım’dan birkaç mısra doluveriyor kulaklarına. Ah diyorsun, ah… Bu mısraların bu kadar anlamlı geldiği günleri yaşamasaydık keşke. Bu yazarlar, bu şairler ne diyor diye konuşsaydık aramızda. Keşke diyorum… İnsanlar ölmese, çocuklar anasız, babasız. Babalar, analar; evlatsız kalmasa.
Keşke…
Ağlamak Meselesi
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
farkına bile varmadan?
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
ayıpsız,
aşikare,
yağmur misali?
Neylersin alışkanlık,
için kan ağlarken yüzün güler,
dikilitaş gibi dinelirsin yine.
Yavrum, erişmek ne müşkülmüş meğer,
anneler gibi ağlamanın yiğitliğine?
1947
Nâzım Hikmet Ran